İslamın Yükselişi

Her geçen dakika ölüme yaklaşıyoruz. Mahşer, hesap, mizan bizleri bekliyor. Allah–ü Teala’nın huzurunda hesap vereceğiz, kaçış yok, Allah–ü Teala’nın mülkünden başka mülk yok.

Neyin ardındayız?
Önemli olan bu.
Nereye koşuyoruz?

Dünyanın içindeyiz ve çoğumuz dünyaya koşuyoruz. “Sonunda zehr olan balı nidersin ?” diyor şair. Her dünyalık yanında acıyla geliyor. Kur’an–ı Kerim’de; “Mallarınız ve evlatlarınız sizin için imtihandır” buyruluyor. Malımızı nasıl kazandığımızdan, nereye harcadığımızdan, çocuklarımızı nasıl yetiştirdiğimizden, zamanımızı nasıl harcadığımızdan hesabımız var.

Her geçen dakika ölüme yaklaşıyoruz, halbuki bu dünyadaki rahatımıza ne kadar da düşkünüz. Allah’ı tanımak için geldiğimiz bu denî alemde O’nun zikrinden ne kadar da uzağız. Halbuki O’nu tanımanın yolu çokça anmaktır, bunu biliyoruz.

“Lütfunla bize merhamet eyle aman Allah
Fazlınla bize merhamet eyle aman Allah.”

Allah–ü Teala Kur’an–ı Kerim’inde, O’nu anmak için namaz kılmamızı emrediyor. O zaman demek ki insan Allah’ı anmadan, hakiki manada hatırlayamadan da namaz kılabiliyor. Ne kadar üzücü değil mi sevgili okuyucular. Biz insanlar bu konularda ne kadar fakir ve aciziz.

Bir düşünelim, namaz kılmak için abdest alıyoruz, ”Allahüekber” deyip tekbir alıyoruz, lakin gönlümüz Yüce Divan’da, Huzur’da değil. Demek ki biz kendimizi namaz için yeterince hazırlayamamışız. Namazda dahi Rabbimizi hatırlayamamak…

“Bir garipsin şu dünyada gülme gülme ağla gönül
Derdin dahi çoktur senin gülme gülme ağla gönül”.

Dünyaya ait dertlerimiz var, ahiret için kaygılarımız var. Asıl hayat ahiret hayatı olduğu için ahiret kaygılarına daha bir önem vermeli. Ölmeden önce ölmeli, hesaba çekilmeden önce kendimizi hesaba çekmeliyiz.

Gündemin yükü bir tarafa, kul olmanın dayanılmaz ağırlığı var üzerimizde. Azrail (as) ile bir randevumuz var, her nefeste yaklaştığımız. Allah (cc) bizlere akl–ı selim, kalb–i selim nasib eylesin. Sevdiği ve razı olduğu kullar olarak huzuruna gelebilmeyi nasib eylesin.