İslamın Yükselişi

Kureyş’in ileri gelenlerinin korkusu giderek büyümektedir. Aldıkları bütün önlemlere rağmen Hz Muhammed’in (sav) etrafındaki küme giderek genişlemektedir. Kendi aralarında toplanarak “bir kez de tatlılıkla deneyelim” derler. İçlerinde O’nun (sav) üzerinde etkili olacaklarına inandıkları birini seçerek elçi yaparlar. Elçi, Hz Muhammed (sav)’in karşısında konuşmaya başlar:



-“Ey muhammed(sav), sen bizim tanrılarımızı incittin, içimize tartışma ve bozgunculuk tohumları ektin, dayanışmamızı, birliğimizi bozdun, hepimize üzüntü ve dert getirdin. Eğer zenginlik istiyorsan, seni ülkemizin en zengini yapalım. Güç, iktidar ve liderlik istiyorsan, seni başımız yapalım. İstediğin güzel bir kadın varsa, söyle, hemen senin olacaktır. Eğer hastaysan ve bu peygamberlik iddian ondan kaynaklanıyorsa en iyi doktorları bulup seni tedavi ettirelim.“


Elçi bir insanın bu teklifler karşısında dayanmasının imkansız oluşundan aldığı güvenle O’nun (sav) cevabını bekleyerek sözünü noktalar. Şimdi söz Hz Muhammed’dedir (sav):


-“Ben mal istemiyorum. Hükümdarlık arzum da yok. Hatice’den başkasında da gözüm yok. Hasta da değilim. Ben sadece Allah’ın aciz bir kuluyum. O Allah ki beni size Elçi olarak gönderdi. Bunu kabul ediyorsanız peşimden gelin. Aksi halde şunu aklınızdan çıkarmayın, güneşi bir elime, ayı diğer elime koysanız bile bu davadan dönmem.”


(Afzolur Rahman Siret Ansiklopedisi I shf:67)